Mijn eerste zelf geschreven muzikale monoloog « ´t is allemaal de schuld van mijn ouders» speelde ik 12x in 8 verschillende zalen in Vlaanderen én Nederland. Er kwamen 738 mensen kijken: al mijn vrienden van vroeger, leerkrachten, werkgevers, collega´s, liefjes, vrienden van vrienden, kennissen, kennissen van vrienden en ook heel veel mensen die ik nog nooit gezien had…. en mijn ouders waren er ook altijd bij ;-) Elk optreden was anders en had ook 1 constante: ik heb het geluk gehad om steeds voor een zaal te staan gevuld met mooie mensen die aan mijn lippen hingen. Het blijft mijn lang leven: mensen beroeren. Liefst met een leuke woordspeling en grap. Deze eerste muzikale monoloog «´t is allemaal de schuld van mijn ouders» gaat over het leven en zoals u wel weet is dat niet altijd een lachertje.
Ik ben enorm dankbaar voor de moed die ik vond om dit allemaal te realiseren en raad iedereen aan om naar zijn\haar hart te luisteren. Het is meer dan de moeite waard.

Terwijl ik geniet van wat voorbij is droom ik over mijn toekomst en welke kant ik op wil. Ik heb het antwoord al: vooruit! ...maar ja... waar naartoe? 
Ik schreef me in bij de KUL om een post-graduaat Cultuurmangement te volgen in de Brugge. De bedoeling hier is alles te weten te komen over Cultuur. 

Mijn eerste muzikale monoloog is ondertussen vertaald naar «tout est la faute de mes parents»  en eerst breng ik u graag mijn tweede muzikale conference, deze keer: Si & La, over het leven en omstreken.
Vanaf september 2019 in verschillende zalen. 
​